Οι βασικές θέσεις που χαρακτηρίζουν

τη φιλοσοφική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία

όπως αυτή εκφράζεται από την

Ελληνική Εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας

1. Σύμφωνα με την παρούσα άποψη, «ασθενείς» θεωρούνται a priori…όλοι οι άνθρωποι, με τη δική τους ιδιαιτερότητα, τη δική τους μοναδική «φυσική κατασκευή» και το δικό τους μοναδικό «περιβάλλον» μέσα στο οποίο γεννήθηκαν και ζουν. Αυτοί χωρίζονται σε συμπτωματικούς και μη συμπτωματικούς. Απευθύνονται δε στον ειδικό θεραπευτή, άσχετα με την τυπική τους εικόνα και συμπεριφορά, εκείνοι οι οποίοι έχουν δει ή αισθανθεί (οι ίδιοι ή κάποιος οικείος) κάποιο πρόβλημα ή δυσλειτουργία (σύμπτωμα) στη ζωή τους (η 1η περίπτωση). Απευθύνονται δε ακόμα και εκείνοι (το μη σύνηθες στην ελληνική κοινωνία) οι οποίοι, αν και δεν νοιώθουν κάποιο σχετικό πρόβλημα ή δυσλειτουργία, δεν αισθάνονται γενικά ικανοποιημένοι από την ποιότητα της ζωής που βιώνουν καθημερινά (σχέση με τον εαυτό και σχέση με τους άλλους) και ζητούν βοήθεια από τον ειδικό για να τη βελτιώσουν (η 2η περίπτωση).

2. Μ’ αυτή την έννοια, εξατομικεύοντας πλήρως την κάθε περίπτωση, ο όρος «ασθενής» εδώ δεν ταυτίζεται καθόλου με την σημερινή ακαδημαϊκή και διεθνώς καθιερωμένη έννοια του όρου «ασθενής» αλλά αναφέρεται στο πως αισθάνεται το συγκεκριμένο άτομο και πόσο είναι ικανοποιημένο από τη ζωή του, τόσο την εσωτερική (σχέση με τον εαυτό του), η οποία και χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο την ποιότητα της ζωής του, όσο και την εξωτερική (σχέση με τους άλλους), που είναι ακριβώς εξωτερίκευση, προβολή αυτής της κατάστασης (βαθμού αυτογνωσίας) που υπάρχει στην εσωτερική. Γι’ αυτό το λόγο, αυτούς τους «ασθενείς» προτιμούμε να τους αποκαλούμε «φίλους-ες».

3. Η σχέση στα καθ’ ημάς με τον «ασθενή-φίλο-η» που ζητάει βοήθεια, ξεκινώντας από τη ροντζεριανή προσωποκεντρική (και αργότερα πελατοκεντρική) προσέγγιση, προχωράει εδώ ακόμα περισσότερο πιο κοντά στον «ασθενή» μέχρι να τον κάνουμε να μας βλέπει όχι σαν «γιατρό-αυθεντία», κάτι σαν «γιατρό-μάγο» ο οποίος «…θα μας κάνει καλά…» αλλά σαν έναν καλό, ευαίσθητο, μορφωμένο και έμπιστο φίλο, «…ο οποίος μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε καλά…». Ένα φίλο ο οποίος βρίσκεται εκεί, κοντά του, για να τον βοηθήσει να δει το πρόβλημά του μέσα από κάποιο πρίσμα όχι μόνο διαφορετικό από το δικό του αλλά και από τις προτάσεις των μέχρι σήμερα σχετικών και ακαδημαϊκά καθιερωμένων επιστημονικών απόψεων.(1)

4. Ευθύς εξ αρχής, ζητάμε απ’ αυτούς οι οποίοι, εστιάζοντας σε κάποιο δυσάρεστο ή επώδυνο πρόβλημα (σύμπτωμα) που εμφανίστηκε στην ατομική ή την κοινωνική ζωή τους και ζητούν από τον σύμβουλο την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους, την ενεργή (συνειδητή) συμμετοχή και συνεργασία τους εξηγώντας τους το πόσο είναι απαραίτητη. Αυτό προϋποθέτει τη συνειδητή αποδοχή του μοντέλου μας μέσω του οποίου συντελείται η όλη ψ/θεραπευτική διαδικασία

5. Για το σκοπό αυτό, έχουμε διαμορφώσει μία συγκεκριμένη και όσο γίνεται πιο αναλυτική άποψη (μοντέλο) το οποίο αναφέρεται στη δομή, τη λειτουργία, την παθογένεση και τη ψ/θεραπευτική αντιμετώπιση σε αιτιατό επίπεδο των διαταραχών του ανθρώπινου οργανισμού. Αυτό έχει προέλθει κυρίως από το «πάντρεμα» της Υπαρξιακής Ψυχολογίας και Ψ/θεραπείας, της πλέον ανθρώπινης ψυχολογικής Σχολής, της Γνωσιακής μεθοδολογίας καθώς και της Λογικο-θυμικής (ή Ορθολογιστικής) θεραπείας (Rational emotive therapy R.E.T.) του Albert Ellis, με τις απόψεις της Πλατωνικής και της Στωικής Φιλοσοφίας, κατά κύριο λόγο, για τη Φύση και τον Άνθρωπο.

6. Βασικό «θεραπευτικό εργαλείο» της παρούσας άποψης είναι η συνειδητή μελέτη και αντιμετώπιση από κοινού του θεραπευτή και του θεραπευόμενου της ιδιαιτερότητας και της μοναδικότητας του δεύτερου. Αυτή η συνειδητοποίηση αναφέρεται σε κάθε του έκφραση και λειτουργία τόσο στις φυσιολογικές (υγιείς), οι οποίες δεν μας απασχολούν εδώ, όσο, κυρίως, στις παθολογικές και νοσηρές που μας ενδιαφέρουν.

   Αυτό το «εργαλείο» λογίζεται σαν μια «βάση» πάνω στην οποία θα πρέπει να βρεθεί και να σταθεροποιηθεί ο «ασθενής». Μια βάση η οποία στηρίζεται σε τρία «πόδια». Το πρώτο είναι η λογική (με την έννοια του κλασσικού ορθού λόγου). Το δεύτερο είναι η πραγματικότητα και το τρίτο είναι η διάκριση που πρέπει να κάνει κάθε φορά ο ασθενής προκειμένου να ελέγχει τις τοξικές (λανθασμένες) θέσεις και αντιδράσεις του ανάμεσα σε συμπτώματα και σε αίτια.

7. Ο αντικειμενικός στόχος της όλης θεραπευτικής διαδικασίας, σύμφωνα με την παρούσα άποψη, συνίσταται στην ισχυροποίηση και ενδυνάμωση της παρουσίας στη ζωή τού «ασθενή» του φυσικού, του «ζωογόνου κέντρου» και πυρήνα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, της εσώτερης στοιβάδας του πολυεπίπεδου και πολυσύνθετου ανθρώπου, του ΕΓΩ. Αυτό το «κέντρο», τον «πυρήνα» της ύπαρξής του, οφείλει να μάθει να το διαχωρίζει από τα άλλα περιστασιακά (ευκαιριακά) «κέντρα» του, τα ψευτοεγώ. Αυτά έχουν δημιουργηθεί και ενισχυθεί εν αγνοία του, ως αποτέλεσμα λανθασμένων δράσεων και αντιδράσεών του σε ερεθίσματα, εξωτερικά και εσωτερικά (δικά του, -στάσεις, θέσεις, νοοτροπίες), σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχουν τελικά αυτά τον πρώτο λόγο, αντί του φυσικού κέντρου αποφάσεων του ανθρώπου, το ΕΓΩ του. Στο βαθμό που ισχυροποιείται επομένως στη ζωή του η παρουσία του ΕΓΩ, ενισχύονται αντίστοιχα και τα «αδύνατα λειτουργικά σημεία» (λειτουργίες) του ενιαίου οργανισμού του και απαλλάσσονται από τα διάφορα ευκαιριακά «παράκεντρα» τα οποία βρήκαν ελεύθερο χώρο και εγκαταστάθηκαν, μπλοκάροντας, παραποιώντας ή αντικαθιστώντας το «φυσικό κέντρο έκφρασης» των θέλω τού ανθρώπου, το ένα και μοναδικό ΕΓΩ που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος, του οποίου αποτελεί έκφραση.

   Το ΕΓΩ, σύμφωνα πάντα με την παρούσα άποψη, είναι από τη φύση του αγνό. Παράλληλα δε είναι το μόνο σημείο της ανθρώπινης ύπαρξης το οποίο γνωρίζει αντικειμενικά τον πραγματικό σκοπό της ζωής του ανθρώπου και, ταυτόχρονα, τον συγκεκριμένο τρόπο επίτευξής του από τον συγκεκριμένο άνθρωπο-φορέα του. Πρόκειται γι’ αυτόν το σκοπό τον οποίο, συνειδητά ή ασυνείδητα, προσπαθεί να γνωρίσει και να επιτύχει ο κάθε άνθρωπος ζώντας τη ζωή του (αυτογνωσία, γνώθι σαυτόν). Μία προσπάθεια η οποία, σύμφωνα με τα παραπάνω, συνοψίζεται στον επιτυχή ή μη διαχωρισμό και έλεγχο των ψευτοεγωικών του εκφράσεων σε σχέση με τις Εγωικές τις οποίες, αντίθετα από τις πρώτες, οφείλει σε κάθε του έκφραση να ενισχύει. Στο βαθμό που επιτυγχάνεται αυτή η αυτοπραγμάτωση, επιτυγχάνει ο άνθρωπος αυτό που ονομάζουν οι Στωικοί «ζην κατά φύσιν» (ή διαφορετικά, «ζην υγιώς πραγματικά, αντικειμενικά»). Ζην δηλαδή απρόσκοπτα, ελεύθερα, σύμφωνα με τις δικές του ιδιαίτερες φυσικές λειτουργικές «προδιαγραφές» τού πολυσύνθετου και πολυεπίπεδου οργανισμού του σε πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία.

Τα κύρια «εργαλεία» επίτευξης αυτού του αντικειμενικού σκοπού της ζωής του κάθε ανθρώπου, τα οποία θα πρέπει ο «ασθενής» να μάθει να χρησιμοποιεί, είναι:

α) Ο αυτοέλεγχος κάθε έκφρασης και αντίδρασής του με ένα μοναδικό στόχο: τον έλεγχο με αντικειμενικά κριτήρια εάν εκφράζει εγωικές ή ψευτοεγωικές θελήσεις. Τις μεν πρώτες, όπως αναφέρεται και πιο πάνω, οφείλει να τις ενισχύει, τις δε δεύτερες, αντίθετα, να τις περιορίζει. (Σημ. Σύμφωνα με το ημέτερο μοντέλο του ανθρώπου, αποτελεί γενικό νόμο της φύσης το ό,τι εκφράζεται και δραστηριοποιείται, ενισχύεται και, αντίθετα, ό,τι δεν εκφράζεται και αδρανεί, εξασθενεί…)

β) Η αυτοαγωγή. Εδώ, αντίθετα από το προηγούμενο καθήκον του, ο «ασθενής» ενισχύει και ταυτόχρονα αποκαθαίρει τις Εγωικές εκφράσεις του, αυτές που στην παρούσα άποψη ονομάζονται αρετές, από τα «ξένα στοιχεία» (παράσιτα) τα οποία εμποδίζουν και διαστρεβλώνουν την καθαρή έκφρασή τους. Με τον όρο «αρετές» εδώ, αναφερόμαστε στις γνωστές (;) και αρκετά ξεχασμένες και παρεξηγημένες στη σύγχρονη εποχή αρετές της κλασσικής (Ελληνικής και όχι μόνο) φιλοσοφικής γραμματείας. Σ’ αυτές, όπως είναι η Καλοσύνη, η Φιλανθρωπία, η Ειλικρίνεια, η Ανοχή, το Καθήκον, η Δικαιοσύνη, το Μέτρο, η Τάξη, η Υπομονή, η Ελευθερία, ο Ορθός Λόγος (Καθαρή Λογική), η Τόλμη (το Θάρρος), η Πειθαρχία, η Ταπεινοφροσύνη κ.α.

γ) Τέλος, το τρίτο «εργαλείο» εδώ είναι να εκπαιδευτεί στην Τέχνη της επικοινωνίας (με ανθρώπους και μη). Να εκπαιδευτεί δηλαδή ο «ασθενής» στο να μάθει να επικοινωνεί θετικά, σωστά (χωρίς λάθη). Να επικοινωνεί δηλαδή ανταλλάσσοντας τις αρετές του και τις φυσικές του δυνατότητες, με τις οποίες έχει «προικιστεί» από τη Φύση και τις οποίες έχει μπορέσει να αναπτύξει σε ικανότητες, με τους συνανθρώπους του, δίνοντας έμφαση περισσότερο στο «τι μπορώ να δώσω»(να ενισχύσω, να στηρίξω) εκεί που υπάρχει ανάγκη, και λιγότερο στο «τι μπορώ να πάρω». Να μάθει, με άλλα λόγια, να επικοινωνεί σύμφωνα με το «θέλω» του ΕΓΩ του αντί το «θέλω» των διαφόρων, περιστασιακών και μόνιμων, ψευτοεγώ του), με κάθε ύπαρξη γύρω του. Να μάθει, τέλος, να επικοινωνεί σκοπεύοντας πάντα την επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού που έχει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του: την επίτευξη του «ζην κατά φύσιν» και την μέσω αυτής συνεχή και σταθερή ανάπτυξη και ισχυροποίηση του Εγώ του, του πυρήνα της ύπαρξής του. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι αναπόφευκτα η δημιουργία της φυσικής και σταθερής Εγωικής Προσωπικότητάς του (αυτοπραγμάτωσης) αντί της αφύσικης (νοσηρής) και ασταθούς ψευτοεγωικής προσωπικότητας που είχε μέχρι τώρα διαμορφώσει.

_____________________

1. Άραγε, ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους που θεμελιώνει και στηρίζει το «επιστημονικό οικοδόμημα» δεν είναι η συνεχής αναζήτηση και ορθολογικήέρευνα της Αλήθειας; Η αντικειμενική και επαληθεύσιμη μεθοδολογία είναι ένας άλλος «ακρογωνιαίος λίθος» του επιστημονικού οικοδομήματος. Όταν όμως το αντικείμενο της έρευνας είναι το δημιούργημα αυτό της Φύσης που λέγεται άνθρωπος, πιστεύουμε ότι αυτός ο δεύτερος «ακρογωνιαίος λίθος» δεν μπορεί να είναι στον ίδιο βαθμό αυστηρός και απόλυτος με αυτόν που αναφέρεταιστην έρευνα των διαφόρων άλλων μορφών και φαινομένων της λεγόμενης «άψυχης ύλης» (μορφοποιημένης και μη) στη Φύση .Μ' αυτή την έννοια, δεχόμαστε εδώ ότι ο μοναδικός "ακρογωνιαίος λίθος" στη μελέτη της συμπεριφοράςτου ανθρώπου πουπαραμένει τελικά, είναιη ελέυθερη από κάποιες κατεστημένες και κοινά αποδεκτές από την ακαδημαϊκή κοινότητα απόψεις και ερμηνίες ορθολογική μελέτη του αντικειμένου μας, που είναι ο πολυσύνθετος και πολυεπίπεδοςάνθρωπος...

Τηλ. Επικοινωνίας: 2107295688, κιν. 693 696 5005

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.